Het valt me al tijden op dat de topclubs in de Eredivisie allemaal een lulletje rozenwater als trainer hebben. Ik weet zeker dat die allemaal in de keuken staan met kerst. Niks traditionele verhoudingen als de vrouw maakt het eten klaar terwijl de man op Boxing Day naar Manchester United – Sunderland kijkt.
Sparta Rotterdam stond zondagmiddag tegen tweeën thuis met 2-0 achter tegen Roda ‘als je er geen een tegen krijgt, hoef je ook niet te scoren’ JC. Je gaat bijna denken dat het JC ergens anders voor staat dan Juliana Combinatie. Het zag er beroerd uit voor de Rotterdammers tot Mathias Pogba zich aan de zijlijn meldde.
Ik ben verliefd op de pratende Huub Stevens. Vorige week betrapte ik mezelf erop: ik was iets compleet alledaags aan het doen – ik weet nu niet meer precies wat, misschien m’n teennagels knippen of koffiezetten – toen ik een interview met Huub hoorde. Ik liet prompt alles uit m’n handen vallen.
Ik logeerde woensdagavond bij Guidetti. Ik lag onder een Feyenoorddekbedje en zal om journalistiek-ethische redenen er niet bij vermelden hoe ik me daarbij voelde. Guidetti had geen andersoortig beddengoed, zei hij toen ik binnenkwam. Zodoende rustte m’n hoofd op een kussensloop met daarop de getallen 19 en 99. Aan de muur hingen een poster van Julio Ricardo Cruz en een shawl met daarop ‘Kampioen van de PTT-Telecompetitie’. Hippe woordspeling voor die tijd, dacht ik.
Donderdag zag ik het Achtuurjournaal, met daarin Rafael van der Vaart. Hij schijnt tegenwoordig te voetballen in Midden-Jutland. Ik geloofde het meteen – het was per slot van rekening het Achtuurjournaal en niet de Privé of Story.
Ik denk nu al bijna een maand aan de broer van Paul Pogba. Ik zal, op z’n Wikipedia’s (en zonder te spieken), de column beginnen met wat algemene informatie over deze man.
Jorrit Hendrix zag op tegen zijn speech. De PSV-middenvelder die tegen Griekenland voor Oranje debuteerde zei vorige week in Voetbal International dat hij niet als een soort stagiair bij het Nederlands elftal wilde rondlopen. Terwijl hij die geforceerd-strijdvaardige houding aannam, zei hij dus wel op te zien tegen z’n minispreekbeurtje.
“Natuurlijk zit ik momenteel niet lekker in mijn vel”, zei Jasper Cillessen dinsdagavond op Ziggo Sport. Hij had vlak voordat FK Rostov een vrije trap nam een stapje opzij gezet om zijn zicht te vergroten en kon er daardoor niet bij.
Als er iets is dat ik dit EK heb geleerd is dat alles wat Ieren doen per definitie leuk is. De beelden van Ierse fans werden je op sociale media om de oren geslagen als waren het kattenfilmpjes of berichten over terrasweer.
Veel dingen tijdens dit EK zijn op zich al genoeg gezegd. Dat het zo pijnlijk is dat een vriendenteam uit Oost-Europa er wel bij is en Oranje niet. Dat Cristiano Ronaldo meer verdient (dan wie? Dan alle andere spelers bij elkaar? En vermoedden we dat dan niet al?) Dat de Ieren zo ontzettend leuk zijn met hun ludieke acties en ongekend gepassioneerde voetbalbeleving. Maar over één ding kan het, vind ik, niet lang genoeg gaan.
