Deugboek WK: maandag 21 november
Conclusie
Hoofstuk 8: Nu Nederland eindelijk weer meedoet aan het WK, moet ik dat toch zien?
2022: Geen WK voor mij
Of we definitief uit elkaar zijn of dat dit slechts ‘even een break’ is, weet ik nog niet. Dat hangt van haar af. Als ze haar leven betert en sorry zegt, wie weet. Aan de andere kant, misschien is er inmiddels gewoon te veel gebeurd…
Hoofdstuk 7: Als ik ervoor kies om straks niet te kijken, dan maakt dat toch helemaal geen verschil?
Eindelijk dacht ik het antwoord te hebben. We moeten gezamenlijk het WK boycotten! Zo simpel kan het zijn. Maar zodra ik dat met mijn voetbalgekke vrienden en familieleden besprak, proefde ik weinig enthousiasme.
2018: Tijd voor relatietherapie?
Ongemak. Elke keer als ik haar nu zag, voelde ik ongemak. Ooit was ze zo mooi, zo aanlokkelijk. Ooit had ik van haar gehouden. Maar nu ik haar zag met Vladimir Putin, voelde het alsof ze vreemdging. Alsof ze nooit echt van mij was geweest, maar altijd van de man met de meeste macht en het meeste geld.
Hoofdstuk 6: Het WK gaat door. Wat kunnen we er nu nog aan doen?
Het is tijd voor een korte samenvatting. We hebben te maken met een WK dat mede mogelijk gemaakt wordt door ongeëvenaarde mensenrechtenschendingen, die zonder dat WK niet plaats hadden gevonden. De internationale gemeenschap heeft weinig tot niets gedaan om aan te dringen op verbeteringen, waardoor er in de afgelopen twaalf jaar weinig wezenlijk veranderd is in Qatar. Ook de negatieve publiciteit die al sinds 2013 de ronde doet, schaadt de Qatari niet en de FIFA, die een verschil had kunnen maken, heeft er geen belang bij om in te grijpen. Ik vraag me af wie de kastanjes uit vuur gaat halen, en of iemand dat überhaupt nog kan doen.
2014: Mijn WK als ‘journalist’
Na mijn rimpelloze WK in 2010, met de terugkeer van het oranjegevoel, moest 2014 in het teken staan van de terugkeer van mijn fascinatie met Brazilië. Hoe speciaal was het dat het mooiste toernooi van de wereld gehouden werd in het mooiste voetballand van de wereld? Het land van Ronaldo en Ronaldinho, van joga bonito, witte stranden, palmbomen en lachende mensen. Maar lang voor de aftrap had ik al door dat dat alles een illusie was, gecreëerd door de Braziliaanse president Dilma Rousseff en FIFA-baas Sepp Blatter.
Hoofdstuk 5: Wat kan de voetbalwereld doen aan de problemen in Qatar?
Langzaam maar zeker begint het me steeds duidelijker te worden dat er helaas geen ‘silver lining’ of gelukkige afloop zal zijn in Qatar. De oliestaat doet lekker wat het zelf wil en hoeft zich van niemand iets aan te trekken. Maar is dat wel zo? Als het WK zo belangrijk is voor ze, dan is de FIFA toch in de ideale positie om druk uit te oefenen?