Hoe kan een mens fan van Chelsea zijn?

Het is de vraag der vragen van het moderne voetbal. Waar voetballers, trainers, scheidsrechters en media het niet wagen om hun vingers te branden aan deze prangende kwestie, gaan wij op zoek naar antwoorden. Want hoe, hóe, is het mogelijk dat een mens fan kan zijn van Chelsea?

En dan specifiek: de Nederlandse mens. Dat er in Engeland zat Chelsea-fans zijn is historisch te verklaren. Ze waren het vroeger, voor Roman Abramovich, nou eenmaal ook al en gaven het defecte gen weer door aan hun nageslacht. Maar ook in Nederland, het land van de Hollandse School, totaalvoetbal, liever mooi verliezen dan lelijk winnen en roekeloos 4-3-3 onder alle omstandigheden (behalve het laatste WK), bestaan er personen met een affectie voor de Londense topclub. Hoe dan?

Want wie logisch nadenkt hoeft dat niet heel lang te doen om erachter te komen dat Chelsea alles is dat wij in Nederland het meest verachten, op voetbalgebied. Chelsea is een soort Dark Side, met José Mourinho, de ultieme resultatentrainer als Darth Vader en als Emperor de mysterieuze Rus Abramovich, die zich zelden laat zien maar wel aan meer touwtjes trekt dan jij kunt vermoeden. Waar wij mooi, aanvallend willen voetballen heeft Chelsea de eeuwig geparkeerde bus en waar wij zelf willen opleiden heeft Chelsea alles bij elkaar gekocht.

Een Chelsea-fan zou kunnen zeggen: ja maar Eden Hazard en Willian en Oscar, dat zijn toch mooie rasvoetballers? Inderdaad, maar wat doet Chelsea ermee? Chelsea maakt ze ondergeschikt aan Diego Costa, de lompste, gemeenste, onsympathiekste boef die er op noppen rondloopt. Een soort Luis Suárez, maar dan voetbalt ie ook nog eens lelijk. Vroeger had Chelsea nog Engelse helden als John Terry en Frank Lampard, nu heb je persoonlijkheidloze robotvoetballers als Nemanja Matic en Gary Cahill.

Ook leuk, terwijl we in Nederland zo hard ons best doen om jong voetbaltalent tot bloei te laten komen, koopt Chelsea ze met vrachtwagens tegelijk in en laat ze vervolgens verpieteren en verwelken en verkoopt ze dan ver onder de oorspronkelijke marktprijs. Chelsea is een kapotgevroren tulpenveld waarnaast een Portugees en een Rus de andere kant op staan te kijken, naar hun mooie dure exotische planten die verkeerd gerangschikt niet tot hun recht staan te komen, terwijl ze kwaadaardig lachen en samen grijs maar toch nog steeds jeugdig zijn.

Het enige een soort van logische argument dat Chelsea-fans vaak nog konden aanvoeren was het feit dat de club zoveel successen boekt. Een Champions League hier, een Europa League daar, vorig jaar nog kampioen van Engeland. Maar inmiddels zit heel Nederland wekelijks aan de buis gekluisterd op Match of the Day te kijken naar het zoveelste bewijs dat dat argument niet meer overeind blijft.

Hoe, dus, kan een Nederlander fan zijn van Chelsea? Op stamfordbridge.nl, de website van de officiële Nederlandse Chelsea-fanclub, vind je geen antwoorden. De site is al lang niet bijgewerkt en het forum wordt vooral bevolkt door virtuele krekels. Er bestaat wel een interview met Jeroen Hut, de enigmatische voorzitter, van toen Chelsea in de Europa League-finale stond. De man is bijzonder kort van stof. Maar ja, wat valt er ook te zeggen, als je fan van Chelsea bent?

Wie op Facebook zoekt op ‘Chelsea Nederland’ vindt drie pagina’s: de ene heeft 4 likes, de andere 17, de derde 24. Ook in reacties op de vele haatposts als ze weer eens verloren hebben van websites als VoetbalPrimeur of Voetbalzone zijn de Nederlandse Chelsea-fans stil. Bestaat de Nederlandse Chelsea-fan dan niet?

Oh ja wel. Ga maar eens naar bepaalde wijken in de wat grotere steden en aanschouw: jongeren met Chelsea-shirts, -trainingspakken of met Chelsea-petjes op. Kijk maar eens naar de videoclip van rapper Ares:

Ares heeft niet echt het gangstervoorkomen van een Lil’ Wayne of zelfs Gers Pardoel, maar lijkt meer op een Gooisch joch wiens ouders een professionele videoclip voor hem hebben betaald als hij dan voortaan niet meer met zijn vriendjes in de buurt wilde hangen want de buren spreken er schande van en de wijkagent is ook al aan de deur geweest. Daarom moest Ares iets verzinnen om toch een beetje streetcred op te bouwen.

Vandaar dat we Ares in slow motion een peukje zien opsteken, in een badjas al middelvingers naar de camera opstekend op het dak van een voorzichtig rijdende lelijke auto zien zitten en met een stel grimmig kijkende havo-scholieren op de achtergrond de bewegingen van de rappers op tv zien nadoen. Maar, MAAR, Ares doet ook iets dat hem in één klap oneindig veel ik-ben-echt-een-badass-punten verschaft: hij draagt een Chelsea shirt en ook af en toe een Chelsea-trainingspak.

Je kunt middelvingers en peuken opsteken wat je wil, maar niets zegt “ik heb schijt” als het dragen van Chelsea-kleding. En niet per se schijt aan een specifiek onderwerp, maar aan alle onderwerpen. Schijt aan alles, aan alle heersende opvattingen en gerespecteerde normen en waarden, schijt aan het universum waarin wij leven en de tijd waaruit wij niet kunnen ontsnappen. Schijt. Gewoon, schijt. Ik ben voor Chelsea, want en dus ik heb schijt. Het interesseert mij helemaal niets wat wie dan ook van mij vindt, ik heb niets meer te verliezen, ik heb geen enkele binding meer met de samenleving. Ik ben voor Chelsea.

In een tijd waarin geen enkel extreem meer echt extreem is en alle taboe’s doorbroken zijn, is Chelsea-fan zijn zo’n beetje de enige overgebleven mogelijke daad van rebellie geworden. En ook in één klap rebellie tegen alles. Misschien is het maar goed dat ie er ook is, de Chelsea-fan. Want wie is Luke Skywalker zonder Darth Vader? Wie is knuffelrapper Ronnie Flex zonder Ares? Wie is een voetballiefhebber zonder een Chelsea-fan?


Reacties

7 reacties op “Hoe kan een mens fan van Chelsea zijn?”

  1. Beste Enzio,

    Ik zal je even ”the point of view” van een Nederlandse Chelsea fan geven:

    Ik denk namelijk dat er genoeg mensen zijn die helemaal niet zo fan zijn van de ”Nederlandse-School”, ik zie dat jij ook uit 1991 komt dus wij hebben allebei de wereldprestaties van Ajax/PSV/Feyenoord niet meegemaakt wat toonaangevend moet zijn voor de ”hollandse school”. Los daarvan ben ik überhaupt niet zo fan van het Nederlandse-voetbal: verdedigers die worden opgeleid om goed te kunnen opbouwen in plaats van verdedigen en daarnaast komen de echte kerels niet eens meer door de jeugdselecties heen omdat ze niet goed genoeg zijn voor de rondo’s op de training.

    Dat gezegd te hebben zie je dat veel mensen, van onze generatie, de keuze hebben gemaakt om toch fan te worden van de club met de meeste status/geschiedenis (Ajax, Feyenoord of PSV die 4x achter elkaar kampioen werden), terwijl ze nota benen aan de andere kant van Nederland wonen. (ook lekker makkelijk) Ah fijn, wat ook veel mensen doen (waaronder ikzelf) is naar Buitenlands voetbal kijken.

    En dan kom ik persoonlijk al snel uit bij Engels voetbal, fysiek sterke voetballers met een razend hoog tempo ook wel kick and rush genoemd. In 2006, toen was ik 15jaar, was Mourinho aan de macht bij Chelsea, zoals jezelf al aangeeft toen der tijd met helden als Frank Lampard, Drogba en John Terry in zijn prime. De geoliede machine, een elftal dat het voetbal van de tegenstander kon kapot maken door het fysieke spel en wat voor mij toen de keus heeft doen laten vallen op Chelsea (en niet op Manchester of Liverpool) waren de spelers die op dat moment bij Chelsea speelde. Je kunt je voorstellen dat een speler als Didier Drogba voor een 15-jarige schitterend was om na te kijken: reusachtig, sterk en genadeloos. Datzelfde gevoel had ik bij de overige spelers maar dat word een te lang verhaal.

    Het klopt, Manchester united en Liverpool hadden een veel grotere geschiedenis, maar wat moet een 15-jarige met een hele hoop aan geschiedenis, daar was je totaal niet mee bezig.

    Mourinho was de grondlegger van dit schitterende elftal, met de financiële mogelijkheden van ”Emperor” Abramovich, Wat in het seizoen van 2007/2008 resulteerde in de eerste CL Finale in Moskou tegen Manchester-United. (het Engelse voetbal was toen der tijd heersend in Europa met zeer goed spel, niet het park the bus waar jij over het over hebt.) Ik keek veel wedstrijden van Chelsea en het feit dat ze de pech hadden niet de CL finale te winnen, smaakte naar meer, je voelde de pijn van de spelers en je zag in het seizoen erna de gretigheid om de CL finale weer te halen.

    Het jaar erop verloor dit elftal van Barcelona, door gelijk te spelen in eigen huis. Barcelona dat in de laatste 10minuten op gelijke hoogte kwam door een doelpunt van Iniesta. Barcelona die geen enkele bal op doel had geschoten na 70minuten op de klok Jah dit was Barcelona met de grootheden als Messi, Iniesta etc.

    Wat mijn punt is, is dat Chelsea lang niet altijd ”park the bus” heeft gespeeld (introductie van dit spel is van Mourinho geweest na de winterstop van ’t seizoen 2014/2015.), dus waarom zou er geen affiniteit kunnen zijn met deze Londonse club? Je stopt moeite en tijd in een artikel terwijl Chelsea in 2010 nog een fantastisch seizoen had met meer dan 100doelpunten voor en meerdere malen wedstrijden won met 5-0 of 7-0.

    Sterker nog, de start van vorig seizoen was zeer aanvallend, Diego Costa 7 goals uit 4 wedstrijden? Tot aan de winterstop stond Diego Costa toen 14 goals uit 18 wedstrijden. Een speler die jij omschrijft als een lompe voetballer. 22 Maart 2014 schoof Chelsea Arsenal nog aan de kant met 6-0.

    Het feit dat het nu niet loopt, niet om aan te gluren is zijn de moeilijke tijden voor de club en fans. Maar de vraag waarom een Nederlander voor Chelsea kan zijn had jezelf kunnen beantwoorden mits je dezelfde moeite ervoor genomen had als de vergelijkingen die je maakt tussen Chelsea en Star Wars.

    1. Enzio Bakker avatar
      Enzio Bakker

      Beste Sjoerd,

      Dank voor je uitgebreide reactie en je inkijkje in het Chelsea-fanschap. Wat jij beschrijft is ongeveer wat ik ook beschrijf, al doe ik dat wel een stuk negatiever, dat geef ik toe: Chelsea had altijd zijn mooie kanten, met inderdaad superheld Drogba, Champions League-winst (niet op de allermooiste manier, dat wel) en mooie resultaten.

      Alleen dit seizoen, is er helemaal niets meer leuk aan Chelsea. Het frustrerende is dat dat helemaal niet nodig is, omdat ze geweldige voetballers hebben rondlopen. Eden Hazard, Willian, Oscar, Pedro. Kurt Zouma is een spectaculair talent en zelfs Diego Costa kan leuk zijn om naar te kijken, als hij zich niet te veel van vuile trucjes bedient (wat hij dit seizoen wél echt te veel doet).

      Toen André Villas-Boas naar Chelsea ging had ik gehoopt dat hij eindelijk voor écht sprankelend voetbal zou gaan zorgen, het voetbal dat Barcelona en Bayern München spelen. Dat moet namelijk echt wel kunnen met het spelersmateriaal en het budget dat Chelsea heeft. Villas-Boas bleek toch niet de wonderdokter, daarna heeft Chelsea altijd voor pragmatisch ingestelde coaches gekozen die snel en effectief resultaat moesten behalen. Dat resulteerde in soms tenenkrommend lelijk voetbal.

      Op zich is dat niet erg, als je niet beter kunt. De CL-winst was alleen mogelijk met zo’n tactisch plan, anders hadden ze nooit kunnen winnen, dus dan is het wat mij betreft geoorloofd en zelfs gewoon heel slim. Maar als je na een decennium aan geld pompen nog steeds niet verder bent dan dat, doe je gewoon iets niet goed of heb je de intentie niet om uiteindelijk een mooi voetballend team neer te zetten. Abramovich heeft daar volgens mij geen enkele interesse in, hij wil prijzen winnen.

      Dat je honderden miljoenen in een voetbalteam stopt, prima, dat is nou eenmaal van deze tijd, maar maak er dan een mooi team van. Verrijk de voetbalwereld dan echt. Dat is wat Chelsea niet doet, en dat vind ik zonde. Misschien ben ik dan teveel een voetbalpurist om te zien wat er wél te waarderen valt aan de club.

      Over de Hollandse School heb je trouwens helemaal gelijk, dat is nu slechts een leegstaand overwoekerd gebouw met een piepende schommel voor de deur, rijp voor de sloop. Maar toch denk ik dat wij Nederlanders door die Hollandse School nog steeds eerder geneigd zijn om bewondering te hebben voor mooi voetballende ploegen, dat was meer wat ik ermee bedoelde.

      Ik ga vanavond naar de nieuwe Star Wars, me helemaal uitleven, en dan beloof ik nooit meer Star Wars-metaforen te gebruiken. Totdat de volgende weer bijna draait natuurlijk.

  2. CFC Nederland avatar
    CFC Nederland

    Enzio,

    Laat me raden, jij bent een Arsenal supporter.
    Altijd pretenderen mooi voetbal te spelen, maar nooit iets winnen.

    Ik ben van 1984, supporter sinds 96/97 toen Gullit als speler/manager kwam. Met helden als Wise, LeSaux, diMatteo, LeBoeuf, Desailly, Zola, Vialli en Ed de Goey.

    Ik hou van niet zo van het Nederland/ Barcelona achtige voetbal. Ik hou van voetbal dat op en neer gaat, vol energie, fysiek spel en heel veel strijd.

    Vertel mij dan eens wie jij bent om dat te veroordelen.
    Wie ben jij om Nederlandse jongens die van Chelsea houden zo te kakken te zetten.

    Ik ga al jaren naar Chelsea, pak een wedstrijd of 12 mee per seizoen. Zowel uit als thuis, heb Europese uitwedstrijden in Genk, Parijs, Gelsenkirchen, Amsterdam en München bezocht. En ik durf te stellen dat ik meer clubliefde voor Chelsea heb in mijn grote teen, dan dat jij dat hebt voor welke club dan ook in je hele lijf.

    O wacht, clubliefde… Jij geeft meer om “mooi” voetbal dan om een club.

    1. Enzio Bakker avatar
      Enzio Bakker

      Ja, is dat erg?

  3. CFC Nederland avatar
    CFC Nederland

    Dat is jouw keuze… Ik ben voor een club in goede en slechte tijden. Met fraai voetbal of beton voetbal! En met dit stuk hamer jij er op dat dat wel erg is.

    One life, one love, one club!

    1. Enzio Bakker avatar
      Enzio Bakker

      Dan heb ik dat misschien niet helemaal goed verwoord. Natuurlijk is er niks mis mee om fan van Chelsea te zijn, iedereen kan fan zijn van welke club ie dan ook fan wil zijn. In het geval van Chelsea vind ik het vaak alleen moeilijk te begrijpen waarom. Al moet ik toegeven dat nu met Antonio Conte de club mij al een stuk sympathieker lijkt. Maar goed, trek je vooral alsjeblieft niets aan van mijn voorkeuren, zolang je zelf weet waarom je fan van Chelsea bent is dat natuurlijk helemaal goed.

  4. Chelsea heeft tal van NLse spelers gehad. Goede en minder goede. Stuk voor stuk genoot ik ervan waardoor de club mijn hart heeft veroverd. Chelsea is in NL slecht in het daglicht gebracht maar was altijd een leuke subtopper en heeft voor Abramovich de Europa League gewonnen. Tegenwoordig is de jeugd van Chelsea wat elke andere topclub wil bereiken en met Super Frankie Lampard zijn we weer aan een nieuw tijdperk gestart met aanvallend, verfrissend en attractief voetbal. In good times and bad times, Blue voor het leven.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *