Column: Stoïcijn Zlatan

Stan zag woensdag de wedstrijd Chelsea – Paris SG, waarnaar hij zo lang had uitgekeken, in rook opgaan. Hij kan daarom in zijn maandagcolumn niet heen om de man die hij vaak geforceerd links laat liggen: Zlatan Ibrahimovic.

Een ongeschreven regel bij Buitenkant Voet is dat ik niet al te vaak over Zlatan schrijf. Ik dank God, en dus indirect Zlatan, op mijn blote knieën dat de regel ongeschreven is. Daar gaan we.

Slechts 31 minuten duurde mijn Zlatan-avond, woensdag. Nee, dat lieg ik. Een Zlatan-avond begint eerder, een Zlatan-avond begint ’s ochtends. Een halfuur nadat hij voor het eerst floot, stuurde Björn Kuipers de Zweed naar de douche. In dat laatste kwartier van de eerste helft heb ik eigenlijk niet meer gekeken. In gedachten zag ik Zlatan in de kleedkamer zitten, op beide knieën een hand. Het hoofd gebogen en hevig ‘nee’ schuddend. Hij weigerde te douchen, niemand stuurt Zlatan naar de douche. Hij had niet eens commentaar geleverd toen Kuipers hem uitsloot; geen woord wilde hij vuil maken aan zo’n stupide beslissing. Over niets wilde hij het hebben met de elf baby’s, zoals hij de spelers van Chelsea een paar uur later zou noemen. Zlatan liep, diep in gedachten verzonken, van het veld zoals je op de automatische piloot naar het winkelcentrum loopt. De blik wat nors, maar alleen omdat je nadenkt over wat je allemaal moet halen.

Kuipers zette het mes in Chelsea – Paris SG. De wedstrijd was na het rood voor Zlatan verworden tot een instrumentale cd van Michael Jackson, een bioscoopzaal met een kapot scherm, Londen zonder Big Ben, Parijs zonder Eiffeltoren. In de rust, toen ik me boog over de vraag of ik de rest van de avond zou blijven kijken of zou gaan vingerhaken, maakten ze zich bij de NOS druk over de hamstring van Arjen Robben. Alsof ze zich in de Efteling druk maken over een kapot houten bankje, terwijl de Python al uren niet gebruikt kan worden. Een uur later zou Robben Jack van Gelder sms’en dat er niet zoveel aan de hand was. Dat was goed nieuws: Robben sms’te nog.

Paris had in het uur daarvoor een wonder verricht door met negen in plaats van dertien man Chelsea uit te schakelen. Zlatan had het vanaf de tribune, keurig in pak, gadegeslagen. Hij wist het al, toen hij stoïcijns van het veld stapte: over een paar weken is hij terug, op het allerhoogste podium voor clubs. Ik zal niet over hem schrijven.

Foto bovenaan: telegraph.co.uk.


Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *